Sunday, December 21, 2008

Gloria, Hosanna in Excelsis



Ένα από τα πράγματα που δεν έχει αλλάξει στη ζωή μου και παραμένει κάθε χρόνο ίδιο είναι ο εορτασμός των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Θα έπρεπε «λογικά» να τα έχω βαρεθεί αλλά κάθε χρόνο είναι το ίδιο θεσπέσια, ίσως, μάλιστα όλο και πιο συναρπαστικά. Αυτή είναι και η μαγεία των γιορτών, απλά πράγματα που τα κάνεις κάθε χρόνο αποκτούν μια ιδιαίτερη αξία και γίνονται διαχρονικά, για πάντα αγαπητά και συνδυασμένα με αναμνήσεις...

... Χριστούγεννα με αγαπημένα πρόσωπα
... με διάθεση να ξεχνάς ό,τι σε προβληματίζει
... να ξεπερνάς με ανωτερότητα ζήλιες και κακίες
... να συγχωρείς

... να κάνεις σχέδια για το μέλλον
... να ελπίζεις ότι τα πάντα θα είναι καλύτερα
... να βάζεις στοίχημα με τον εαυτό σου ότι θα προσπαθήσεις ακόμα πιο πολύ

... να σε θυμούνται άνθρωποι που έχεις να τους μιλήσεις από τα προηγούμενα Χριστούγεννα
... να θυμάσαι ανθρώπους που έχουν να σου μιλήσουν από τα προηγούμενα Χριστούγεννα
... δώρα για τους αγαπημένους
... να περάσεις ώρες στα καταστήματα
... να σου «πέσουν» τα χέρια από τα πολλά ψώνια που έχεις κάνει

... κάλαντα
... παραδοσιακές χριστουγενιάτικες μελωδίες
... Κέλτικες, Ιρλανδέζικες, Σκοτσέζικες, Αγγλικές
... The Holy and the Ivy, Little Star of Bethlehem, Ding Dong Merrily on High,
... Deck The Halls, Jolly Old St. Nicolas, Holly night, We wish you a merry Christmas
... να ηχούν στο μυαλό σου μελωδίες
... να τα σιγοτραγουδάς περπατώντας στο δρόμο

... γλυκά
... μελομακάρονα (οχι με πολλα σιρόπια)
... κουραμπιέδες (πάντα τινάζω τη ζάχαρη)
... πουτίγκα (με λιγώνει)
... χριστουγεννιάτικος κορμός (καλός μόνο όταν ακολουθεί τα γαλλικά «πρότυπα»)

... στολίδια, δέντρο, χρυσόσκονη, μπάλες, γιρλάντες
... φάτνη
... κόκκινο, πράσινες, χρυσά και ασημί χρώματα
... Άγιος Βασίλης
... Hey Santa!
... ω ναι... φωτάκια... πολύχρωμα

Εύχομαι σε όλους σας η χαρά και η ζεστασιά των εορτών να σας χαρίζει ελπίδα και αγάπη, το πνεύμα των Χριστουγέννων να σας φέρνει ειρήνη και σένα, φτερουγίσματα αγγέλων να σε ακολουθούν και να σε προσέχουν.

Tuesday, December 9, 2008

If music be the food of love, play on, give me excess of it.



Όπως φαίνεται από την αφιέρωση στον τίτλο του blog, την ιδέα για τη δημιουργία του την έδωσε ένα πρόσωπο που γίνεται όλο και πιο σημαντικό για μένα. Γι' αυτό το λόγο, η πρώτη ανάρτηση στο ιστολόγιο έχει ως θέμα τον έρωτα, ο οποίος με την κυριολεκτική και μεταφορική του έννοια, είναι η αρχή του παντός.

Πολύς κόσμος ρωτάει πώς θα ήταν ο ιδανικός έρωτας. Αυτή η ερώτηση δεν έχει απάντηση ή μάλλον δεν υφίσταται, δεν στέκει νοηματικά. Ο έρωτας είναι κομμάτι της φύσης και η φύση, τουλάχιστον στον μακρόκοσμο που αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε, είναι μεγαλειώδης μέσα από τις ατέλειές της. Τα φύλλα ενός λουλουδιού μπορεί να μην είναι συμμετρικά “τοποθετημένα”, κάποια από αυτά μπορεί να έχουν πέσει, κάποια άλλα μπορεί να έχουν στίγματα, ίσως να είναι και λίγο μαραμένο... ακόμα όμως και τότε είναι όμορφο. Δεν μπορεί να παραβληθεί η ομορφιά αυτή με ένα τέλειο άνθος φτιαγμένο από ακριβό μετάξι από έναν δεξιοτέχνη καλλιτέχνη με απόλυτη συμμετρία και ομοιομορφία. Μπορείς εύκολα να διακρίνεις ότι είναι ψεύτικο.

Έτσι και ο έρωτας... δεν χρειάζεται να είναι ιδανικός.... θα ήταν επίπλαστος.... είναι όμως αληθινός, τον δέχεσαι όπως είναι.... Έχει προσφέρει έμπνευση στους ανθρώπους και το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ανεπανάληπτων έργων τέχνης.

Ας δούμε, επιλεκτικά, πώς έχει εκφραστεί ο έρωτας μέσα από την τέχνη.

Περιγράφεται με τον ενθουσιασμό και τα τρυφερά συναισθήματα των νέων ανθρώπων, όπως του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, συνδυάζει το έντονο πάθος και την ακλόνητη θέληση του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας, ανθρώπων ώριμων που ξέρουν τι έχουν πετύχει και τι θέλουν από τη ζωή. Έχει τις κωμικές ζήλιες και τα παιχνίδια του Όμπερον και της Τιτάνια με όλην την φανταστική απόκοσμη ατμόσφαιρα ενός ονείρου μεσοκαλοκαιριάτικης νύχτας. Τολμά με ανωτερότητα, υπερηφάνεια και την ειλικρίνεια της Άννας και του Κόμη Βρόνσκη.

Έχει εκφραστεί με λόγια λυρικού τραγουδιού, απλά αλλά με βαθύτητα συναισθήματος. Όπως της Λουτσία “ο ήχος της φωνής σου αντηχεί μέσα στην καρδιά μου”, της Αϊντα “[ο έρωτας] βασανιστήριο, γλυκό αεράκι και τρομερή αγωνία”, του Καβαραντόσι “σε εσένα αφήνεται όλη η ύπαρξή μου”, του Ροδόλφο “μου έκλεψες [την καρδιά μου], το θησαυρό μου, και όμως αυτή η κλεψιά δεν με στενοχωρεί”, της Μανταλένα “δεν είσαι μόνη... είμαστε μαζί και σου χαμογελάω... είμαι η λήθη για ό,τι σε στενοχωρεί... στα μάτια σου βλέπω έναν παράδεισο”.

Έχει όλη τη φαντασία παραμυθιού, την τόλμη, τη χάρη, και τη ελπίδα, όπως εκφράζεται στον κλασσικό χορό με ήρωες τον πρίγκιπα Ζίγκφριντ και τη Βασίλισσα των κύκνων, Οντέτ. Δείχνει ότι ακόμα και τα "μάγια" δεν έχουν καμία δύναμη όταν υπάρχει αληθινή αγάπη, όπως έγινε με την πριγκίπισσα Ωρόρα και τον πρίγκιπα Ντεζιρέ.

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι σε αλλάζει σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σε εξελίσσει ως προσωπικότητα, σε ωθεί να κάνεις σχέδια, να θέλεις, να προσπαθείς, να είσαι μαχητικός. Πετρούκιος και Κατερίνα... ο έρωτας τους άλλαξε, αλλά δεν αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά που τους κάνουν ξεχωριστούς. Ο Πετρούκιος, βλέπει τα καλά της στοιχεία, προσπαθεί για αυτήν, την κάνει να ανακαλύψει τον πραγματικό της εαυτό, έφερε στην επιφάνεια την ομορφιά, που κρυβόταν μέσα της και που η ίδια αγνοούσε. Έχοντας κερδίσει την αγάπη της θα πει “Θεέ μου, [αυτό] προμηνά αγάπη και ήσυχη ζωή, κυβέρνια σεβαστή και δίκαιη εξουσία, και εν συντομία κάθε τι που είναι γλυκό και ωραίο”. Η Κατερίνα, αντιλαμβάνεται ότι αυτός είναι που δίνει νόημα στη ζωή της, δεν θέλει πια να είναι παράξενη. Στο τέλος θα πει: “[Ο αγαπημένος σου] δεν ζητάει άλλο φόρο από εσένα παρά μόνο αγάπη [...] για χρέος τόσο μεγάλο, πληρωμή μικρή”.

Αναγνώστες με αυτήν την πρώτη ανάρτηση εγώ ο ίδιος θα παραβώ τους όρους του blog, θα βγάλω τη μάσκα μου.... Θα πάρω στα χέρια ένα ποτήρι βαθύ κόκκινο κρασί Βουργουνδίας και θα πιω στην υγειά σας και σε σένα ............................

The daily holiday picture

The Daily Holiday - every day a different holiday-picture.